Pielęgniarsko-lekarska pomoc domowa w chorobach układu oddechowego

W chorobach układu oddechowego pielęgniarsko--lekarska pomoc domowa powinna być zróżnicowana w zależności od rodzaju dolegliwości, typu choroby i stopnia jej zaawansowania

Doraźna pomoc przedlekarska. W ostrych stanach chorobowych objawiających się ostrą niewydolnością oddechową, odczuwaną przede wszystkim jako nagła duszność, można podjąć próbę złagodzenia wspomnianej duszności przez:

● zapewnienie dopływu świeżego powietrza,

● pomoc choremu w przyjęciu pozycji łagodzącej duszność,

● podanie leków dopuszczanych do stosowania w takich sytuacjach w warunkach domowych lub też zaleconych przez lekarza do zażywania przez danego chorego,

● wezwanie pomocy lekarskiej w razie braku poprawy po wymienionych zabiegach lub w razie nasilenia się obserwowanych objawów.

W przewlekłej niewydolności układu oddechowego warunkowanej różnymi omówionymi stanami chorobowymi konieczne jest:

● przestrzeganie ogólnych zasad higieny, jak regularny tryb życia, higiena wypoczynku, rozrywki, a także odżywiania się (posiłki raczej częstsze, a w mniejszych ilościach, równoczesne unikanie pokarmów wzdymających i powodujących zaparcie, aby nie utrudniać oddechu przez wysokie ustawienie przepony),

● dostosowanie wszelkiej wykonywanej pracy i zachowania się do stopnia wydolności układu oddechowego (bez wyraźnego ewentualnego odczuwania duszności),

● bezwzględne niepalenie tytoniu,

● unikanie ewentualnych przeziębień i dodatkowych zakażeń (zwłaszcza narządu oddechowego),

● właściwa temperatura i wentylacja pomieszczeń, w których przebywa chory,

● częsta zmiana i dezynfekcja naczyń, do których chorzy odpluwają plwocinę,

● w przewlekłych chorobach zakaźnych izolowanie współdomowników (zwłaszcza dzieci) od kontaktu z przedmiotami, nakryciem lub bielizną używaną przez chorych,

● częste podawanie płynów choremu – jeżeli nie ma niewydolności krążenia – gdyż sprzyjają one rozrzedzeniu wydzieliny śluzowej oskrzeli,

● nadzór nad odpowiednim ułożeniem chorego przy zaleconym drenażu ropnia,

● gimnastyka oddechowa w celu utrzymania sprawności wentylacyjnej płuc,

● regularne przyjmowanie zaleconych leków bądź inhalacji,

● oklepywanie przez pielęgniarkę klatki piersiowej w celu wstrząśnięcia i uwolnienia wydzieliny oskrzeli oraz odplucia jej przez chorego (i tym samym poprawienie drożności dróg oddechowych).

Bliższe szczegóły dotyczące zasad wykonywania poszczególnych czynności i zabiegów oraz pomocy pielęgniarsko-lekarskiej w domu w chorobach układu oddechowego znajdzie czytelnik w specjalnym rozdziale (patrz rozdz. 29 – Pielęgnowanie chorego dorosłego w domu).

Prof. dr hab. med. Kazimierz Janicki