Drgawki

Drgawki, inaczej konwulsje, to niezależne od woli krótkie, szybko po sobie następujące skurcze mięśni szkieletowych lub skurcze uogólnione.
Mogą mieć charakter kloniczny (gwałtowne, bezładne, krótkotrwałe, powtarzające się, z towarzyszącymi ruchami klatki piersiowej i niekiedy bezwiednym oddaniem moczu i stolca) lub toniczny (silne, dłużej trwające, połączone z zaciśnięciem zębów, odgięciem głowy ku tyłowi, zaciśnięciem pięści, zgięciem kończyn górnych w łokciach, wyprężeniem kręgosłupa, wyprostowaniem kończyn dolnych, zatrzymaniem oddechu, znieruchomieniem oczu itd.). Często towarzyszy im utrata przytomności. Jeżeli napady drgawek występują seryjnie, a chory nie odzyskuje w przerwach przytomności, mamy do czynienia ze stanem drgawkowym. Sytuacja taka wymaga pilnego przewiezienia chorego do najbliższego szpitala.
Drgawki są wyrazem nadpobudliwości mózgu lub rdzenia kręgowego najczęściej wywołanej: niedotlenieniem, działaniem jadów toksycznych, substancji pirogennych, histerią, chorobami organicznymi ośrodkowego układu nerwowego.

Postępowanie. W razie wystąpienia napadu drgawek należy:

●  zabezpieczyć chorego przed wtórnymi obrażeniami – przez ułożenie go poziomo na miękkim podłożu,
●  zabezpieczyć przed pokaleczeniem zębami wargi i język – przez włożenie między zęby drewnianej łyżki lub szpatułki albo patyka owiniętego w gazę lub bandaże,
●  ułożyć chorego na boku w tzw. pozycji bezpiecznej, a nie na wznak, aby zapobiec zapadaniu się języka.

Prof. dr hab. med. Kazimierz Janicki

Fragment pochodzi z książki

Fragment publikacji „Domowy poradnik medyczny” pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować