W prawidłowych warunkach obie gałki oczne poruszają się zgodnie w różnych kierunkach dzięki działaniu mięśni poruszających każde oko. W czasie patrzenia odruchowo ustawiamy oczy tak, aby obraz przedmiotu padał symetrycznie na część plamkową siatkówki równocześnie w obu oczach. Porażenie lub niedowład jednego mięśnia lub więcej mięśni powoduje przewagę działania mięśni nie porażonych i ustawienie oka w zezie o różnym kierunku odchylenia – najczęściej do wewnątrz lub na zewnątrz.
W takim przypadku obraz świata zewnętrznego nie pada na symetryczne części siatkówki obu oczu i dochodzi do podwójnego widzenia.
Porażenia mięśni
Są one następstwem chorób ośrodkowego układu nerwowego, zakażeń, urazów i muszą być leczone przez okulistę wspólnie z lekarzami innych specjalności. Ustępują one często po leczeniu zachowawczym, czasem jednak konieczna jest operacja przywracająca czynność mięśni oka.
Zez występujący u dzieci
Już w pierwszym roku życia stanowi odrębne zagadnienie. Przyczyną jest najczęściej wada refrakcji, zwłaszcza nadwzroczność i niezborność. Powstaje wtedy zwykle zez zbieżny (ryc. 17.6a) spowodowany nadmierną akomodacją oka z wadą refrakcji. W przypadku krótkowzroczności rozwija się zez rozbieżny (ryc. 17.6b). Niekiedy oczy zezują naprzemiennie.
Szybkie rozpoczęcie leczenia ma podstawowe znaczenie dla zachowania wzroku oka zezującego i dlatego nie należy lekceważyć nawet wczesnych objawów zeza, gdy zbaczanie oka jest tylko okresowe.
Leczenie. Polega na dobraniu odpowiednich szkieł okularowych poprawiających wadę wzroku oraz na stosowaniu różnych sposobów zasłaniania oczu i ćwiczeń zapobiegających utrwalaniu się zeza. Prowadzenie leczenia wymaga cierpliwości i zdyscyplinowania, zarówno ze strony dziecka, jak i jego opiekunów – jest to jednak niezbędne dla uzyskania wyników.
Prof. dr hab. med. Helena Żygulska-Mach
Fragment pochodzi z książki
Fragment publikacji „Domowy poradnik medyczny” pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011
Komentarze (0)
Dodaj swój komentarz