Drgawki

Drgawki nie są chorobą, a jedynie objawem (niekoniecznie padaczki) i często ocena ich przyczyny przez ratownika nie jest możliwa na miejscu zdarzenia. Ratownik działający zgodnie z KPP powinien skupić się na wezwaniu zespołu ratownictwa medycznego i zapobieganiu następstwom drgawek poprzez:
–  usunięcie przedmiotów, które mogłyby powodować uraz u poszkodowanego (np. szkło, meble, ostre przedmioty);
–  ochronę głowy poszkodowanego (podłożenie pod głowę własnych dłoni);
–  zapewnienie drożności dróg oddechowych (może być to trudne, gdyż w trakcie napadu drgawek często występuje szczękościsk – nie należy wkładać poszkodowanemu niczego do ust i mieć przygotowany ssak w celu usunięcia nadmiaru wydzieliny z jamy ustnej),
–  asekurację poszkodowanego (zwłaszcza w przypadku intensywnych drgawek nie należy „na siłę” przytrzymywać poszkodowanego, np. za ręce, gdyż może dojść do złamań; asekuracja powinna polegać na delikatnym przytrzymaniu stawów barkowych);
–  rozpoczęcie tlenoterapii (może być to trudne w czasie trwania napadu drgawek).
Większość napadów drgawkowych ustępuje samoczynnie po kilku minutach. Jeśli drgawki utrzymują się dłużej niż kilka minut lub kolejne epizody drgawek następują po sobie bez powrotu świadomości poszkodowanego, należy podejrzewać stan padaczkowy (status epilepticus).
Jest to poważny, zagrażający życiu stan wymagający niezwłocznej interwencji zespołu ratownictwa medycznego. Przekazując poszkodowanego do ZRM, warto zaznaczyć, jak długo trwał napad, czy był jeden czy więcej, i czy poszkodowany w którymś momencie odzyskał przytomność.
Po ustąpieniu drgawek (w miarę możliwości już w ich trakcie) należy:
–  wykonać ocenę według schematu ABC;
–  przeprowadzić badanie wstępne i szybkie badanie urazowe (uwaga: drgawki mogą być objawem krytycznego spadku przepływu mózgowego krwi, spowodowanego zatrzymaniem krążenia, zwykle wyglądają one jednak inaczej niż typowe drgawki i prezentują się raczej jako pojedyncze, nagłe skurcze w obrębie kończyn górnych i dolnych (w przypadku zatrzymania krążenia z towarzyszącymi „drgawkami” początkowo utrudnione może być użycie AED ze względu na funkcję wykrywania ruchu pacjenta, włączoną w wielu defibrylatorach);
–  wdrożyć, w razie potrzeby, resuscytację;
–  rozpocząć lub kontynuować tlenoterapię;
–  zapewnić poszkodowanemu komfort psychiczny i termoizolację;
–  nie pozostawiać poszkodowanego samego i regularnie oceniać jego stan;
–  poszkodowanego nieurazowego ułożyć w pozycji bezpiecznej.
Nie do przecenienia w postępowaniu jest element wsparcia psychicznego. W trakcie napadu drgawek często dochodzi do rozluźnienia zwieraczy i mimowolnego oddania moczu oraz stolca.
Z kolei po ustąpieniu drgawek powrót do pełnej świadomości wymaga zwykle sporo czasu. Poszkodowany budzi się więc brudny i mocno zdezorientowany oraz może nie pamiętać nie tylko samego epizodu drgawek, ale i tego, gdzie się znajduje i kim jest.
W takim przypadku bardzo ważne jest zadbanie o komfort psychiczny (odsunięcie gapiów, okrycie poszkodowanego kocem lub folią NRC, zapewnienie, że pomoc jest już w drodze).
Powrót przytomności powinien nastąpić w czasie do 30 minut po napadzie drgawek (przypomnienie sobie niektórych okoliczności zdarzenia przez poszkodowanego może trwać znacznie dłużej).
Drgawki to nie to samo co drżenia mięśniowe, będące reakcją obronną organizmu na wychłodzenie. Szczególnie u dzieci napad drgawek może być wywołany wysoką gorączką i w tym przypadku postępowanie jest nieco inne.
 
z cyklu Nieurazowe stany zagrożenia życia:
 
Dodano: 2017-09-13
Piśmiennictwo w redakcji

Fragment pochodzi z książki

A. Kopta, J. Mierzejewski, G. Kołodziej (red. Nauk.), Kwalifikowa pierwsza pomoc, Wydawnictwo Lekarskie PZWL 2016

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować