Znaczenie pierwszej pomocy

Według danych Głównego Urzędu Statystycznego (GUS) corocznie w wypadkach drogowych ginie około 47 000 osób (stan na dzień 31 grudnia 2007 roku). Natomiast wyniku innych wypadków lub zatruć traci życie około 30 000 osób. Szacuje się, że liczby te mogłyby być o kilka tysięcy niższe, gdyby świadkowie tragicznych zdarzeń udzielali ofiarom pierwszej pomocy.
Gdy w wyniku urazu, zatrucia, nagłego zachorowania dochodzi do zagrożenia życia, pierwsza pomoc, udzielona jeszcze przed przybyciem pogotowia ratunkowego przez przypadkowych świadków zdarzeń, nie tylko zapobiega pogorszeniu się stanu ofiary, ale ma decydujący wpływ na jej przeżycie.
Brak umiejętności Polaków w zakresie pierwszej pomocy jest niewiedzą zabójczą. Każdego roku w Polsce kilka tysięcy osób umiera tylko dlatego, że świadkowie zdarzenia nie podejmują czynności ratowniczych. Dokonują w ten sposób wykroczenia wobec art. 162 Kodeksu Karnego (§1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. §2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej.).
Pamiętajmy! W codziennym życiu wielokrotnie możemy zdawać egzamin z dziedziny pierwszej pomocy. Najwyższą oceną z niego będzie uratowanie zdrowia i życia drugiego człowieka – może nawet członka rodziny lub kogoś bliskiego.

Łańcuch przeżycia

Pierwsza pomoc, udzielana przez przypadkowych świadków zdarzenia to pierwsze ogniwo „łańcucha przeżycia”. Często jest to ogniwo najważniejsze, bo może zadecydować o dalszych losach osoby, której zdrowie i życie znalazło się w nagłym zagrożeniu. Bez czynności ratowniczych, wykonanych przez świadka wypadku, późniejsza profesjonalna pomoc często może okazać się nieskuteczna, gdyż pogotowie ratunkowe przyjedzie do osoby nieżyjącej. Dlatego tak ważne jest, aby pierwsza pomoc była udzielana szybko, sprawnie oraz możliwie skutecznie i kończyła się przekazaniem poszkodowanego w ręce zespołu ratownictwa medycznego.

„Siedem zasad”; udzielania pierwszej pomocy

1. Zadbajmy o komfort psychiczny (poszkodowanego) – słuchanie i rozmowa z poszkodowanym:
– przedstawiamy się,
– informujemy poszkodowanego, że umiemy udzielać pierwszej pomocy,
– pytamy, co się stało,
– wypytujemy, co jego/ją boli,
– informujemy poszkodowanego, co będziemy robić (np., że przemyjemy i opatrzymy ranę),
– pytamy, czy może wziąć głęboki oddech,
– wypytujemy, czy jest na coś chory lub uczulony.
2. Poszkodowany powinien wykonywać jak najmniej czynności.
3. Nie powinno się pozostawiać poszkodowanego bez opieki (wyjątkiem może być wezwanie pogotowia, lub wypadek z duża ilością ofiar).
4. Nie wolno przenosić poszkodowanego (za wyjątkiem ewakuacji z zagrożonego miejsca).
5. Nie wolno podawać poszkodowanemu nic do picia ani do jedzenia.
6. Nie wolno sprawiać poszkodowanemu dodatkowego bólu działaniami ratunkowymi.
7. Należy chronić poszkodowanego przed skrajnymi temperaturami (zalecane jest izolowanie poszkodowanego od ziemi i wody oraz okrycie go).

(2008-01-16)

Ilustracje

Łańcuch przeżycia
Łańcuch przeżycia
rys. Archiwum Ilustracji PZWL © Wydawnictwo Lekarskie PZWL

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować

Spis tematów

Łańcuch przeżyciaPrzy ciężkich urazach czynnikiem decydującym o przeżyciu ofiary jest czas udzielenia pomocy.„Siedem zasad”; udzielania pierwszej pomocy Ilustracje