Czkawka

Czkawką określa się napadowe, mimowolne, tzw. kloniczne skurcze przepony, powodujące wdech nagle przerwany zamknięciem głośni, uzewnętrzniające się rytmicznymi wstrząsami klatki piersiowej i charakterystycznym dźwiękiem.
Występuje:
●  u osób o wzmożonej pobudliwości nerwowej,
●  w różnorakich stanach chorobowych przewodu pokarmowego,
●  w przebiegu chorób narządu oddechowego lub ośrodkowego układu nerwowego,
●  w różnorakich stanach uogólnionych zakażeń i zatruć.
Może być zatem objawem banalnym, przypadkowym, odruchem psycho- lub neurogennym w określonych sytuacjach, występować po spożyciu pokarmów zimnych lub nadmiernie suchych, ale i stanowić manifestację poważnych stanów chorobowych, powodujących mechaniczne podrażnienie przepony, np. po zabiegach operacyjnych, w ropniu podprzeponowym lub zapaleniu otrzewnej.
Dlatego w każdym przypadku – a zwłaszcza w razie uporczywych nawrotów lub przy długotrwałym utrzymywaniu się obok innych objawów chorobowych z zakresu jamy brzusznej – jej przyczynę powinien ustalić lekarz.

W domowym postępowaniu przedlekarskim można w przypadku czkawki zalecić:

●  doraźne wypicie 1/2-1 szklanki letniej, przegotowanej wody,
●  łatwo strawną, niezbyt obfitą dietę z wykluczeniem pokarmów suchych,
●  napary z ziołowych mieszanek lub nalewek uspokajających, np. napar Nervosanu 3 razy dziennie po 1 szklance naparu. Nervosol 3 razy dziennie po 30-40 kropli, Nervogran 3 razy dziennie po 1-2 łyżeczki granulatu,
●  farmakologiczne środki uspokajające i równocześnie rozluźniające błonę mięśniową gładką (np. Scopolan: tylko 1-2 razy po 1-2 tabletki w odstępie 8-10 godzin).

Prof. dr hab. med. Kazimierz Janicki

Fragment pochodzi z książki

Fragment publikacji „Domowy poradnik medyczny” pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować