Wywiad – Cukrzyca Typu I

Cukrzyca jest chorobą, w której dochodzi do podwyższonego stężenia glukozy we krwi. Istnieją różne przyczyny takiego zjawiska, wyróżniamy więc różne typy cukrzycy. Najczęściej występującą postacią cukrzycy jest cukrzyca typu 2. Choroba dotyczy przede wszystkich dorosłych, u których na skutek nadmiernej masy ciała doszło do zjawiska insulinooporności (wydzielana przez komórki wysp trzustkowych insulina nie może odpowiednia działać na tkanki organizmu), wtórnie dochodzi do uszkodzenia komórek wydzielających insulinę.

 Na cukrzycę typu I chorują przede wszystkim dzieci oraz młodzi dorośli, ale może ona wystąpić w każdym wieku. Dochodzi do niszczenia komórek produkujących insulinę poprzez autoprzeciwciała.

Do charakterystycznych objawów cukrzycy typu 1, bo ta najczęściej występuje u dzieci, należą: częste oddawanie dużych ilości moczu, także w nocy, znaczne zwiększenie pragnienia (dziecko może w ciągu dnia wypijać nawet 10l wody), znaczny spadek masy ciała w krótkim czasie, zmęczenie, senność. W pewnym momencie może się także pojawić acetonowy zapach z ust. Jeśli takie alarmujące objawy nie zostaną odpowiednia wcześnie wychwycone, dochodzi do kwasicy ketonowej, która wiąże się z narastającą sennością, dezorientacją, bólem brzucha, nudnościami i wymiotami, przyspieszonym oddechem (tzw oddech Kussmaula). W konsekwencji prowadzi to do śpiączki cukrzycowej i może zakończyć się zgonem.

Jedyną metodą leczenia cukrzycy typu 1, ze względu na brak lub niedobór insuliny wywołany zniszczeniem komórek ją produkujących, jest podawanie insuliny. W tym typie cukrzycy leki doustne są nieprzydatne. Istnieje kilka metod insulinoterapii. Wybór odpowiedniej zależy od umiejętności pacjenta, od jego wieku oraz odpowiedzialności opiekunów. Obecnie chętnie wprowadza się leczenie przy pomocy pomp insulinowych, ale niektórzy pacjenci wolą leczyć cukrzycę przy użyciu penów insulinowych.

Nie można tak powiedzieć. Prawidłowa kontrola cukrzycy zależy przede wszystkim od subordynacji i wiedzy pacjenta. Jeśli zna on dobrze swoją chorobę, jeśli wie jak prawidłowo stosować insulinę oraz jak ją dawkować w zależności od swojej aktywności i posiłków, może mieć doskonale wyrównaną cukrzycę podczas leczenia penami. Pompa insulinowa przeważa pod względem liczby wkłuć. Nie trzeba za każdym razem przekłuwać skóry, dren założony podskórnie doprowadza wymierzoną dawkę insuliny. Wymiana takiego wkłucia występuje zazwyczaj co 3 dni .

Cukrzyca typu I jest tak zwaną chorobą z autoagresji. Oznacza to, że w organizmie produkowane są przeciwciała, które niszczą nasze własne komórki. W przypadku cukrzycy dochodzi do zniszczenia komórek beta wysp trzustkowych, które odpowiadają za produkcję insuliny. Z cukrzycą typu I mogą współwystępować inne choroby autoimmunologiczne.

Około 8-10% osób z cukrzycą typu I choruje również na celiakię. Około 30% osób z cukrzycą typu 1 ma współistniejące choroby tarczycy czyli głównie chorobą Hashimoto i Graves-Basedowa (autoimmunologiczne zapalenia tarczycy).

Może być predyspozycja genetyczna do chorób autoimmunologicznych w danej rodzinie. Jest to dziedziczenie wielogenowe. Znamy geny, które zwiększają ryzyko cukrzycy, ale i te, które zmniejszają to ryzyko. Należy zaznaczyć jednak, że nie jest to takie proste dziedziczenie. Nawet jeśli są bliźnięta jednojajowe i jedno z nich choruje na cukrzycę typu 1, to ryzyko, że zachoruje drugie wynosi 30-50%.

Zapraszamy na stronę

http://www.cukrzyca-dzialdowska.pl/

(2011-05-09)