Ukąszenia przez pajęczaki

Jeden z najbardziej jadowitych pająków to tzw. czarna wdowa – karakurt zamieszkujący kraje śródziemnomorskie, arabskie oraz stepy Kirgizji i Turkmenii. Charakteryzuje się czarnym ubarwieniem ciała z charakterystycznymi czerwonymi plamami. Ukłucie przez samicę, która jest nieco większa od samca, powoduje u człowieka lekki stan chorobowy, uczucie ogólnego rozbicia, który mija po trzech, czterech dniach. Tylko w bardzo rzadkich przypadkach ukłucie tego pająka powoduje śmierć. U bydła rogatego natomiast ukłucie zawsze kończy się śmiercią.

Niegdyś panowało przekonanie, że bardzo niebezpiecznym pająkiem jest tarantula włoska, żyjąca w suchych, stepowych rejonach Europy i Azji Mniejszej. Ciało samicy ma długość ponad 2,5 cm. Okazało się, że ukłucie tarantuli nie tylko nie powoduje śmierci, ale jest zupełnie niegroźne dla człowieka.

W Brazylii żyją liczne i równocześnie niebezpieczne pająki, których ukąszenie może mieć działanie hemolityczne czy neurotoksyczne. Niektóre z tych jadowitych pająków mogą docierać z przywożonymi towarami do Europy (np. pająk ptasznik – znany hodowcom bananów).

W krajach, gdzie występują jadowite pająki, istnieją również dostępne surowice przeciwko jadowi tych pająków.

Objawy. Ukąszenia pająków występujących w Polsce są zazwyczaj niegroźne i poza odczynem miejscowym, takim jak ból, obrzęk, zaczerwienienie czy swędzenie, nie powodują odczynów ogólnoustrojowych. Jedynie niebezpieczne mogą być ukąszenia w twarz oraz ukąszenia małych dzieci lub burzliwe reakcje alergiczne. Miejsce ukąszenia przez pająka stanowić może również wrota do wniknięcia innych drobnoustrojów.

Postępowanie po ukąszeniu polega na odkażeniu miejsca ukąszenia, stosowaniu zimnych okładów, maści antyhistaminowych czy przeciwświądowych.