Przewlekły nieżyt gardła

Przewlekły nieżyt gardła przebiega w różnych postaciach zależnych od wywołujących chorobę czynników.
Należą do nich: zakażenia wynikające z powtarzających się ostrych stanów zapalnych gardła, migdałków, nosa, zatok przynosowych, a także drażniące skutki dymu tytoniowego, kurzu i pyłów, alkoholu, gorących potraw itp.
Na przewlekły nieżyt gardła chorują częściej osoby z wrodzoną większą podatnością na uszkodzenie błony śluzowej gardła.
Objawy. Występuje zaczerwienienie błony śluzowej gardła, która staje się sucha i błyszcząca, czasem pokryta zasychającą wydzieliną w postaci strupów widocznych za języczkiem. Chorzy na przewlekły nieżyt gardła, zwłaszcza w postaci zanikowej z wysychaniem, odczuwają ból gardła o zmiennym nasileniu, mają wrażenie obecności przeszkody w gardle, skarżą się na drapanie i pieczenie.
Objawy te zmniejszają się, lub nawet znikają, podczas posiłków, zwłaszcza przy piciu. Charakterystyczną cechą tej choroby jest dysproporcja między objawami subiektywnymi – skargami chorego – a obiektywnymi, przy czym dolegliwości są zwykle większe, niż wynika to ze zmian stwierdzonych przez badającego lekarza. W tej sytuacji chorzy łatwo tracą zaufanie do lekarza, szukają porady u coraz to nowych specjalistów lub stają się hipochondrykami. Często też podejrzewają chorobę nowotworową, co nie ma obiektywnego uzasadnienia, ponieważ przewlekły nieżyt gardła nie jest stanem przedrakowym.
Leczenie domowe uzupełnia specjalistyczne; polega na systematycznym dążeniu do utrzymania błony śluzowej gardła w odpowiedniej wilgotności. Można to osiągnąć płucząc gardło roztworami fizjologicznymi dostępnymi w aptekach bez recepty. Przy dokuczliwym nieżycie zanikowym, przebiegającym z dotkliwym wysychaniem, wielką ulgę przynosi płukanie gardła przez nos roztworami fizjologicznymi lub ich rozpylanie w formie aerozolu do nosa.
Na początku choroby konieczne jest przeprowadzenie badań ogólnych i dodatkowych: badanie moczu, morfologia krwi i stężenie glukozy we krwi.
Prof. dr hab. med. Eugeniusz Olszewski

Fragment pochodzi z książki

Fragment publikacji „Domowy poradnik medyczny” pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować