Nagła głuchota o niejasnym pochodzeniu

Nagła głuchota o niejasnym pochodzeniu to określenie odnoszące się do gwałtownie występującej częściowej lub całkowitej utraty słuchu w jednym uchu bez wyraźnej przyczyny (np. działanie hałasu o wysokim natężeniu, przyjmowanie leków uszkadzających słuch, uraz ucha lub głowy, choroby zapalne ucha, choroby wirusowe, silne, nagłe stresy psychiczne itp.).

Nagła głuchota o niejasnym pochodzeniu występuje wśród objawów pełnego zdrowia i bez oznak poprzedzających. Przyjmuje się, że taka utrata słuchu jest najprawdopodobniej spowodowana zaburzeniami powstałymi w szczególnie wrażliwym układzie naczyń krwionośnych ucha wewnętrznego.

Zaburzenia te mogą być wynikiem skurczu naczyniowego lub powstania zatoru w świetle naczynia. Następstwem jest niedotlenienie komórek zmysłowych narządu słuchu, ograniczenie lub zniesienie jego czynności, co objawia się głuchotą.

Zmiany naczyniowe, na szczęście, nie są nieodwracalne. Wczesne i rychłe podanie środków przeciwzakrzepowych i rozszerzających naczynia stwarza szansę na całkowite wyleczenie. Dlatego chory z nagłą głuchotą wymaga natychmiastowej hospitalizacji i intensywnego leczenia.

Prof. dr hab. med. Eugeniusz Olszewski