Gruczolak stercza

Gruczolak stercza, czyli przerost gruczołu krokowego, występuje u mężczyzn po 50 roku życia i jest nowotworem łagodnym, gdyż rozwija się z prawidłowo występujących elementów stercza, takich jak tkanki mięśniowo-włóknista i gruczołowa.
Rozrost gruczolaka stercza powoduje u chorych dolegliwości związane z oddawaniem moczu. Zespół objawów związanych z tym schorzeniem można podzielić na następujące typy: powiększenie gruczołu krokowego, zmniejszenie przepływu cewkowego, dolegliwości subiektywne związane z oddawaniem moczu, zaburzenia czynności mięśnia wypieracza.
U chorych nasilenie poszczególnych dolegliwości jest różne. Łagodny przerost stercza rozpoznaje się na podstawie zgłaszanych przez chorych dolegliwości, jak: częstomocz, parcia naglące, konieczność użycia tłoczni brzusznej podczas mikcji. Istotne jest również badanie gruczołu krokowego palcem przez odbytnicę, uroflowmetria, za pomocą której ocenia się opory w cewce moczowej wynikające z ucisku przez przerosły stercz, oraz ultrasonografia przez-odbytnicza, która pozwala na ocenę echogeniczności gruczołu, jego wielkości i objętości zalegającego po mikcji moczu.
Choroba rozwija się stopniowo:
●  pierwotnie występuje przerost stercza bez dolegliwości mikcyjnych,
●  przerost z dolegliwościami mikcyjnymi, zmniejszonym przepływem moczu przez cewkę moczową, zaleganiem po mikcji do 50 ml moczu,
●  znaczne obniżenie przepływu cewkowego poniżej 10 ml/s, zaleganie moczu powyżej 50 ml i wyraźne beleczkowanie w pęcherzu,
●  zmniejszenie szybkości przepływu poniżej 8 ml/s, zaleganie powyżej 100 ml moczu.
W pęcherzu stwierdza się beleczkowanie, uchyłki rzekome oraz zastój w górnych drogach moczowych.
Leczenie zależy od kryteriów obiektywnych, do których należą: powiększenie stercza określone w centymetrach badaniem ultrasonograficznym, wartość przepływu cewkowego mierzona kilkakrotnie, objętość moczu zalegającego po mikcji określona ultrasonograficznie, uwzględnia się również kryteria subiektywne, do których należą dolegliwości mikcyjne zgłaszane przez chorego oraz poczucie pogorszenia jakości życia.
Zasadniczą metodą leczenia łagodnego rozrostu gruczołu krokowego jest leczenie operacyjne. Większość chorych wymaga usunięcia tkanki gruczolaka, stanowiącej przeszkodę podpęcherzową. Podstawową metodą leczenia gruczolaka stercza jest jego wycięcie, czy to na drodze nadłonowej, czy też na drodze przezcewkowej za pomocą elektroresekcji. Istnieją próby leczenia gruczolaka stercza energią laserową. Jest także wiele metod alternatywnych. We wczesnych okresach schorzenia stosowane jest leczenie zachowawcze – farmakologiczne, które we wczesnym okresie może przynosić choremu ulgę: zmniejsza się częstotliwość oddawania moczu, zwłaszcza w nocy, ustępują parcia naglące, poprawia się czasowo strumień moczu, zmniejsza się zaleganie moczu po mikcji.
Leczenie zachowawcze nie gwarantuje jednak całkowitego wyleczenia. Każdy mężczyzna po 45 roku życia powinien raz na 6 miesięcy poddać się badaniu przez odbyt i jest to warunek niezbędny do wczesnego wykrywania gruczolaka i raka stercza.
Prof. dr hab. med. Zygmunt Dobrowolski

Fragment pochodzi z książki

Fragment publikacji „Domowy poradnik medyczny” pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować