Czkawką określa się napadowe, mimowolne, tzw. kloniczne skurcze przepony, powodujące wdech nagle przerwany zamknięciem głośni, uzewnętrzniające się rytmicznymi wstrząsami klatki piersiowej i charakterystycznym dźwiękiem.
Występuje:
● u osób o wzmożonej pobudliwości nerwowej,
● w różnorakich stanach chorobowych przewodu pokarmowego,
● w przebiegu chorób narządu oddechowego lub ośrodkowego układu nerwowego,
● w różnorakich stanach uogólnionych zakażeń i zatruć.
Może być zatem objawem banalnym, przypadkowym, odruchem psycho- lub neurogennym w określonych sytuacjach, występować po spożyciu pokarmów zimnych lub nadmiernie suchych, ale i stanowić manifestację poważnych stanów chorobowych, powodujących mechaniczne podrażnienie przepony, np. po zabiegach operacyjnych, w ropniu podprzeponowym lub zapaleniu otrzewnej.
Dlatego w każdym przypadku – a zwłaszcza w razie uporczywych nawrotów lub przy długotrwałym utrzymywaniu się obok innych objawów chorobowych z zakresu jamy brzusznej – jej przyczynę powinien ustalić lekarz.
W domowym postępowaniu przedlekarskim można w przypadku czkawki zalecić:
● doraźne wypicie 1/2-1 szklanki letniej, przegotowanej wody,
● łatwo strawną, niezbyt obfitą dietę z wykluczeniem pokarmów suchych,
● napary z ziołowych mieszanek lub nalewek uspokajających, np. napar Nervosanu 3 razy dziennie po 1 szklance naparu. Nervosol 3 razy dziennie po 30-40 kropli, Nervogran 3 razy dziennie po 1-2 łyżeczki granulatu,
● farmakologiczne środki uspokajające i równocześnie rozluźniające błonę mięśniową gładką (np. Scopolan: tylko 1-2 razy po 1-2 tabletki w odstępie 8-10 godzin).
Prof. dr hab. med. Kazimierz Janicki
Fragment pochodzi z książki
Fragment publikacji „Domowy poradnik medyczny” pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011
Komentarze (0)
Dodaj swój komentarz