Choroba Peyroniego, czyli plastyczne stwardnienie prącia

Choroba Peyroniego, czyli plastyczne stwardnienie prącia, polega na tworzeniu się twardych blaszek łącznotkankowych w obrębie osłonki białawej prącia, co w efekcie powoduje ograniczenie wzwodu prącia.
Choroba ta może występować w każdym wieku, ale najczęściej występuje ok. 50 roku życia. Pierwsze zmiany zwykle pojawiają się na grzbiecie prącia w postaci guzków i płytek o konsystencji chrząstki. Zwykle choroba rozwija się powoli i bezobjawowo, najpierw pojawia się skrzywienie prącia przy wzwodzie, po czym skrzywienie powoduje ból podczas wzwodu, wreszcie blaszka łącznotkankowa jest tak duża, że skrzywienie uniemożliwia odbycie stosunku, gdyż wzwód jest niepełny.
Przyczyny tego schorzenia nie są znane. Zakłada się, że na powstawanie tkanki bliznowatej w obrębie osłonek prącia mają wpływ urazy mechaniczne, zakażenia oraz zaburzenia naczyniowe.
Leczenie polega na wycięciu blaszek bliznowatych w obrębie osłonek prącia. Wyniki nie są zadowalające i zależą od stopnia zaawansowania choroby w chwili zgłoszenia się chorego do urologa. W arsenale metod leczenia tej choroby należy podać napromienianie zmiany, ostrzykiwanie blaszki hydrokortyzonem. Najważniejsza jest jednak samokontrola w czasie codziennej ablucji, podczas której należy sprawdzić, czy nie ma twardej, miernie tkliwej przy palpacji blaszki w obrębie prącia.
Prof. dr hab. med. Zygmunt Dobrowolski

Fragment pochodzi z książki

Fragment publikacji „Domowy poradnik medyczny” pod redakcją Kazimierza Janickiego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz

Żeby dodać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować